بررسی ریشه های ایرانی معماری آرامگاهی هند در دورۀ سلاطین دهلی، نمونۀ موردی: مقبرۀ صوفی رکنی عالم

براساس نظر بسیاری از محققان، مقبرۀ رکنی عالم که در دورۀ سلاطین تغلقی بنا شده است، پایه گذار سنت مقبره سازی هند محسوب می شود، سنتی که بعدها با ساختن مقبرۀ تاج محل به اوج شکوفایی خود می رسد. در باب نفوذ روح معماری ایرانی در بناهای هندی به خصوص تاج محل بحث های بسیاری شده است، اما آنچه نیاز به تحقیق و بررسی بیشتر دارد، ریشه های تأثیرگذاری معماری آرامگاهی ایران بر مقابر متقدم هندی است، چراکه معماری مقبره های متقدم هندی الگویی برای سنت معماری تدفینی هند در دوره های بعدی است. مقبرۀ صوفی رکن عالم در مولتان از نخستین مقابر هندی است که در دورۀ سلطنت تغلقی های هند بنا شد و حائز بسیاری ویژگی های معماری ایرانی بوده و هدف این مقاله جست وجوی زمینه های تأثیرپذیری مقبرۀ رکنی عالم از معماری آرامگاه های ایران است. با توجه به یافته های این پژوهش می توان زمینه های تأثیرپذیری این بنا را در این چهار مورد خلاصه کرد: 1. هندسۀ پلان 2. کابرد نیم ستون ها و گنبدهای کوچک نمادین احاطه کنندۀ گنبد 3. نحوۀ حل مسئلۀ انتقالی از هشت ضلعی به دایرۀ گنبد 4. مصالح و نقوش هندسی. همچنین می توان مصادیق تأثیرگذار بر این مقبره را سه بنای مقبرۀ امیران سامانی، مقبره های خرقان و آرامگاه سلطانیه در نظر گرفت. این تحقیق به لحاظ محتوا با روش توصیفی تحلیلی انجام شده و در مرحلۀ مطالعۀ تطبیقی با دیگر نمونه ها از روش بررسی قیاسی نیز بهره برده است.